เสียงโต้แย้งอันเกิดจากความเห็นต่างในเรื่องของตัวเลขเงินเฟ้อยังคงเข้มข้นในเวลานี้ไม่สร่างซา โดยเฉพาะหลังจากเกิดเหตุการณ์ความเปราะบางของกลุ่มธนาคาร ความเห็นในเชิงของตัวเลขเงินเฟ้อก็เริ่มเห็นไปในเชิงบวกมากขึ้นว่าเราน่าจะได้เห็นตัวเลขเงินเฟ้อที่ลดลง อย่างไรก็ตาม เสียงในค่ายความเห็นว่าเงินเฟ้อจะยังคงเหนียว และเอาไม่ลงง่ายๆ ก็ยังคงอยู่ เพียงแต่สิ่งที่เพิ่มเติมมาคือการเอา ‘ระยะเวลา’ มาใส่ไว้ในสมการ โดยกลุ่มนี้เชื่อว่าเราอาจจะได้เห็นตัวเลขเงินเฟ้อที่ลดลงอย่างมากในระยะสั้น แต่ในระยะยาว เงินเฟ้อมีโอกาสจะปรับตัวขึ้นโดยที่ Fed ควบคุมไม่ได้มากกว่า โดยกลุ่มนี้ได้ให้เหตุผลที่น่าสนใจดังต่อไปนี้ 1. ในระยะสั้น Fed สามารถขึ้นอัตราดอกเบี้ยจนทำให้เศรษฐกิจพังทลายเพื่อกดอัตราดอกเบี้ยได้ แต่การที่เศรษฐกิจเกิดปัญหาขึ้น จะย้อนกลับมาที่ฟากของรัฐบาลที่กลับมากดดัน Fed ให้ต้องกลับมาดูแลเศรษฐกิจด้วยกลุ่มนโยบายทางการเงินที่ผ่อนคลาย โดยมีความเป็นไปได้ว่า Fed จะต้องกลับมาใช้นโยบายกดอัตราดอกเบี้ย หรือแม้แต่การทำ QE รอบใหม่ก็มีความเป็นไปได้ หลังจากนั้น ตัวเลขเงินเฟ้อจะสามารถกลับมาได้ใหม่จากนโยบายที่ผ่อนคลายนี้ 2. การใช้เงินของรัฐบาลไม่ได้มีแนวโน้มที่จะลดลง ยิ่งหากเศรษฐกิจเกิดปัญหา มีแนวโน้มมากกว่าที่รัฐบาลจะทำนโยบายประชานิยมเพื่อผลประโยชน์ในการเลือกตั้ง Fed สามารถควบคุมดำเนินนโยบายทางการเงินได้ก็จริง แต่นโยบายที่มีผลต่อตัวเลขเงินเฟ้อมากกว่าคือนโยบายทางการคลัง หรือการใช้เงินผ่านรัฐบาล หากเศรษฐกิจมีปัญหาจากผลของการขึ้นอัตราดอกเบี้ยและลดการถือครองทรัพย์สินของ Fed อันสืบเนื่องมาจากความต้องการจะแก้ไขปัญหาเงินเฟ้อ เราจะได้เห็นตัวเลขเงินเฟ้อที่ลดลง ซึ่งนี่จะเป็นข้ออ้างให้รัฐบาลเองสามารถอัดฉีดให้เงินลงสู่เศรษฐกิจได้ และนี่จะเป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดเงินเฟ้อรอบใหม่ที่อันตรายกว่าเดิม 3. เมื่อนโยบายทั้งทางการเงินและการคลังเปลี่ยนทิศทาง ย่อมส่งผลกระทบโดยตรงต่อดอลล่าร์ ดอลล่าร์จะอ่อนค่าลงเพราะนโยบายที่ผ่อนคลายเพื่อต่อสู้กับสภาวะเศรษฐกิจถดถอย เมื่อดอลล่าร์อ่อน ย่อมแปลว่าจะต้องใช้ดอลล่าร์ที่มากขึ้นเพื่อซื้อสินค้าและบริการ และนั่นคือเงินเฟ้อ เมื่อคำนึงถึงปัจจัยต่างๆ ขั้นต้น...
